Gisteren-avond voor het laatst naar Hemingway om te genieten van de lokale keuken. Ruim een dag van tevoren een tafeltje gereservee
rd, maar we hadden dan ook het mooiste plekje buiten op het strand. Nog 1x genieten van die waanzinnig mooie zonsondergang, het prachtige uitzicht en de hele entourage. Kevin wilde weer oefenen met zijn rietje en dit keer had hij zijn glas veel sneller leeg, zodat we een 2e moesten laten komen. Jordy en oma hielpen Kevin ermee, nadat Jordy een goed rietje had opgeduikeld. Het is belangrijk voor Kev dat het niet een 'helemaal recht' rietje is, maar dat deze aan de bovekant goed kan buigen, zodat het recht in zijn mond past. Met een 'helemaal recht rietje' wordt het vrij snel een behoorlijk zooitje en zitten zijn kleren en alles wat in de buurt staat onder de vruchtensap.... Deze avond liep de keuken niet zo soepel (in tegenstelling tot andere avonden), waardoor het vrij lang duurde voor we ons eten kregen en op hadden. Kevin had die middag niet geslapen, waardoor hij toch begon in te storten en uitei
ndelijk bij Monique op schoot in slaap viel. Dion heeft hem daarna naar het appartement gedragen, hetgeen niet meeviel, zo'n 30 kilo gewicht dat niet echt meewerkt met het tillen... Gelukkig heeft de rug zich goed gehouden, mede dankzij de vele schaats en skeeler oefeningen vooraf in Nederlan
d.
De volgende ochtend (zondag) vroeg uit de veren en voor het eerst na 2,5 week een lichte vorm van stress wegens het inpakken en wegwezen (voor 13:00 uur het appartement leeg opleveren). Ondanks de heftige warmte (strak blauwe hemel en 35 graden) lukte dit goed en snel. Terug inpakken is altijd makkelijker, want dan hoef je niet meer na te denken WAT je moet inpakken, alles moet gewoon mee en maar hopen dat het in de tassen en koffers past allemaal. Als dat dan 'iets te makkelijk' blijkt te lukken krijg je weer nieuwe stress, omdat je bang bent dat je de helft bent vergeten... Maar ja, Patrice had al het een en ander mee terug genomen (en uit moeten pakken bij de douane in Amsterdam....) en alle meegenomen aardappels, koffie, thee en andere levensmiddelen waren op, dus dat scheelt dan weer wat volume ! Ruim op tijd alles ingepakt, er bleef zelfs tijd over om nog even te zwemmen, te drinken EN te douchen. Daarna de lange broeken aan
(dat voelt raar) en slepen met de bagage naar de receptie, waar ze ons om 14:30 uur zouden komen ophalen voor transport naar de luchthaven. Dat douchen hadden we net zo goed niet kunnen doen, want elke druppel water die je dronk stroomde er als zweet direct weer uit. Gelukkig was het taxi-busje keurig op tijd en had deze airco, waardoor we weer een beetje konden afkoelen. Wij bedanken hierbij nog Leo van Vliet en Promatravel voor het realiseren van het verblijf in het Lion's Dive appartement en de transfer van en naar de luchthaven. Het is allemaal vlekkeloos verlopen en we hebben het ruime en prachtige appartement de gehele periode zeer gewaardeerd. Voor ons was dit verreweg de beste oplossing zo en zonder (Sieb) en Leo was dat zeer waarschijnlijk allemaal niet zomaar gelukt. Op de luchthaven bleek dat de Martinair zowaar op tijd was voor het eerst in 2,5 week en daar waren we natuurlijk ook heel blij mee. Het inchecken verliep vlotjes en daarna kregen we begeleiding tot na de douane (nog strenger dan in Nederland, hier moest iedereen zijn schoenen uit !). Die begeleiding kunnen we iedereen met een gehandicapt kind aanbevelen, dat scheelt echt heel veel wachttijd en je mag als eerste het vliegtuig in. We kregen een gratis upgrade van Economy naar Comfort class, waardoor je iets meer beenruimte hebt en nog enkele andere onbenullige voordeeltjes. Kost normaliter 50 euries per persoon (enkele reis) extra, volgens ons het extra geld absoluut niet waard, de standaard economy voldoet prima. Toen iedereen zat vertrok de Boeing 767 bijna op tijd en konden we nog een laatste glimp opvangen van het prachtige eiland. Dag dolfijnen, dag CDTC, dag Lion's Dive, dag zon en zee, dag prachtig Curacao, adieu en hopelijk tot ziens in de toekomst !!!
Gisteren-avond voor het laatst naar Hemingway om te genieten van de lokale keuken. Ruim een dag van tevoren een tafeltje gereservee
rd, maar we hadden dan ook het mooiste plekje buiten op het strand. Nog 1x genieten van die waanzinnig mooie zonsondergang, het prachtige uitzicht en de hele entourage. Kevin wilde weer oefenen met zijn rietje en dit keer had hij zijn glas veel sneller leeg, zodat we een 2e moesten laten komen. Jordy en oma hielpen Kevin ermee, nadat Jordy een goed rietje had opgeduikeld. Het is belangrijk voor Kev dat het niet een 'helemaal recht' rietje is, maar dat deze aan de bovekant goed kan buigen, zodat het recht in zijn mond past. Met een 'helemaal recht rietje' wordt het vrij snel een behoorlijk zooitje en zitten zijn kleren en alles wat in de buurt staat onder de vruchtensap.... Deze avond liep de keuken niet zo soepel (in tegenstelling tot andere avonden), waardoor het vrij lang duurde voor we ons eten kregen en op hadden. Kevin had die middag niet geslapen, waardoor hij toch begon in te storten en uiteindelijk bij Monique op schoot in slaap viel. Dion heeft hem daarna naar het appartement gedragen, hetgeen niet meeviel, zo'n 30 kilo gewicht dat niet echt meewerkt met het tillen... Gelukkig heeft de rug zich goed gehouden, mede dankzij de vele schaats en skeeler oefeningen vooraf in Nederlan
d.
De volgende ochtend (zondag) vroeg uit de veren en voor het eerst na 2,5 week een lichte vorm van stress wegens het inpakken en wegwezen (voor 13:00 uur het appartement leeg opleveren). Ondanks de heftige warmte (strak blauwe hemel en 35 graden) lukte dit goed en snel. Terug inpakken is altijd makkelijker, want dan hoef je niet meer na te denken WAT je moet inpakken, alles moet gewoon mee en maar hopen dat het in de tassen en koffers past allemaal. Als dat dan 'iets te makkelijk' blijkt te lukken krijg je weer nieuwe stress, omdat je bang bent dat je de helft bent vergeten... Maar ja, Patrice had al het een en ander mee terug genomen (en uit moeten pakken bij de douane in Amsterdam....) en alle meegenomen aardappels, koffie, thee en andere levensmiddelen waren op, dus dat scheelt dan weer wat volume ! Ruim op tijd alles ingepakt, er bleef zelfs tijd over om nog even te zwemmen, te drinken EN te douchen. Daarna de lange broeken aan 
(dat voelt raar) en slepen met de bagage naar de receptie, waar ze ons om 14:30 uur zouden komen ophalen voor transport naar de luchthaven. Dat douchen hadden we net zo goed niet kunnen doen, want elke druppel water die je dronk stroomde er als zweet direct weer uit. Gelukkig was het taxi-busje keurig op tijd en had deze airco, waardoor we weer een beetje konden afkoelen. Wij bedanken hierbij nog Leo van Vliet en Promatravel voor het realiseren van het verblijf in het Lion's Dive appartement en de transfer van en naar de luchthaven. Het is allemaal vlekkeloos verlopen en we hebben het ruime en prachtige appartement de gehele periode zeer gewaardeerd. Voor ons was dit verreweg de beste oplossing zo en zonder (Sieb) en Leo was dat zeer waarschijnlijk allemaal niet zomaar gelukt. Op de luchthaven bleek dat de Martinair zowaar op tijd was voor het eerst in 2,5 week en daar waren we natuurlijk ook heel blij mee. Het inchecken verliep vlotjes en daarna kregen we begeleiding tot na de douane (nog strenger dan in Nederland, hier moest iedereen zijn schoenen uit !). Die begeleiding kunnen we iedereen met een gehandicapt kind aanbevelen, dat scheelt echt heel veel wachttijd en je mag als eerste het vliegtuig in. We kregen een gratis upgrade van Economy naar Comfort class, waardoor je iets meer beenruimte hebt en nog enkele andere onbenullige voordeeltjes. Kost normaliter 50 euries per persoon (enkele reis) extra, volgens ons het extra geld absoluut niet waard, de standaard economy voldoet prima. Toen iedereen zat vertrok de Boeing 767 bijna op tijd en konden we nog een laatste glimp opvangen van het prachtige eiland. Dag dolfijnen, dag CDTC, dag Lion's Dive, dag zon en zee, dag prachtig Curacao, adieu en hopelijk tot ziens in de toekomst !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten